antidepresan kullananlar toplanın size anlatıyorum

hayatı komple çözdüğünü sanan idiotların kesinlikle anlayamayacağı insandır. 

 

2001'de anksiyete bozukluğuna yakalandım. o güne kadar öyle büyük bi travma geçirmiş değildim, mutlu bi ailem, iyi bi çevrem vardı falan filan. ama psikolojik hastalıklar bi tek travmalara bağlı olarak ortaya çıkmıyo maalesef. bi kere çok takıntılı bir kişiliğim vardı, ikincisi ailemde anksiyete geçiren yığınla adam vardı. psikolojik bozuklukların çoğu kalıtsal oluyo maalesef. herneyse, bu hastalığı kendi irademle yenebileceğimi düşündüm. bir kere psikiyatriste gittim, bana ilaç yazınca bi daha kapısına uğramadım. çok biliyodum ya!! ben iyileşirdim kendi kendime, ilaç içip de ne olucaktı?? hepsi placebo etkisi zaten!

 

böyle diye diye kör topar 2009 yılını buldum. 2009'da duygusal bazı sebeplerle hastalığım nüksetti. psikologa gitmeye karar verdim, gittim de. gittim ama doktora -bak aradan 8 sene geçmiş- ben ilaç istemiyorum dedim. doktor da "sen bilirsin ama tedavi sürecini çok uzatıcak bilesin" dedi. eyvallah dedim. ilaç içmektense tedavim uzasındı di mi! 

 

neyse daha 3. seansa gidemeden öyle bir anksiyete atağı geçirdim ki, bana yardım edin kendimi öldürüyorum diye kendimi doktorun ofisine attım.(ya kendimi öldürürsem paranoyasına kapılmıştım o zamanlar) doktor dedi ki, "hala ilaç istemediğine emin misin??" diilim dedim...

 

doktorum beni hemen yan odadaki psikiyatriste gönderdi. o da bana 3 ayrı ilaç yazdı. ama o kadar o kadar berbat haldeydim ki 5 tane de yazsa içerdim. psikiyatrist, ilaçları yazdıktan sonra "bak dedi ilaçları yazıyorum ama aynı zamanda terapiye de geliceksin sadece ilaçla olmaz bu işler." gelirim dedim.

 

ilaca ve terapiye başlayalı 2.5 sene oldu. artık sadece 1 ilaç içiyorum o da en az dozda. çünkü doktorlar bendeki gelişmeyi gördükçe ilaçları azalttılar normal olarak.

 

eğer tedaviye 2009'da değil de 2001'de başlasaydım eminim ki hastalığım bu kadar yer etmiyecekti ve belki tek ilaçla iyileşecektim ama "cahil" inadımdan dolayı hastalığı çok daha kötü bi duruma getirmiş oldum.

 

artık iyiyim, terapiye hala gidiyorum ve bırakmayı düşünmüyorum, ilacı en az dozda içiyorum ama bigün gelirde gene kötü olursam dozumu arttırmaktan çekinmem çünkü bana iyi geleceğini biliyorum.

 

siz siz olun, kısıtlı bilginizle, hasta bir yakınınıza/arkadaşınıza "hacı herşeyin tedavisi içimizde, ilaçların hiç bi faydası yok" gibi abuk tavsiyeler vermeyin. insanların ne yaşadığı konusunda hiç bir fikriniz yok çünkü. çok daha beter durumlara sebebiyet verebilirsiniz ona göre davranın.

 

not: ilaçla tedavinin, 3 tane xanax'la yarım şişe viski içmek olduğunu sanmayın sakın. zira hiç bi doktor size öyle bi tavsiye vermez. ilaç kullanıcaksanız güzel güzel psikiyatristinize gidin, onun dediklerine riayet edin, işte ancak o zaman gerçekten tedavi olursunuz. bir de internette yazan kötü yorumlara lütfen kulak vermeyin, sadece doktorunuzu dinleyin çünkü bunun okulunu okuyan onlar, elbetteki en doğru bilgiyi de size onlar vericektir.